Fotorelacja z Rudnika nad Sanem

Rudnik nad Sanem (do końca 1997 r. Rudnik) to miasto w województwie podkarpackim, w powiecie niżańskim, położone nad Sanem u ujścia rzeki Rudna.

Miasto położone jest w centrum gminy i jest jej głównym ośrodkiem administracyjnym, handlowym i kulturalnym. Mieści się tutaj siedziba władz – Urząd Gminy i Miasta, Miejski Ośrodek Kultury z kinem, Centrum Wikliniarstwa oddane do użytku 22 maja 2007 r. z biblioteką, przedszkole miejskie, przedszkole niepubliczne „Ochronka” prowadzone przez Zgromadzenie Zakonne Sióstr Służebniczek, Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji z halą sportową, boiskiem i hotelem oferującym 40 miejsc noclegowych.

Na terenie gminy i miasta funkcjonuje 5 szkół podstawowych, gimnazjum, liceum ogólnokształcące, Zespół Szkół Zawodowych. Swoją siedzibę mają: Nadleśnictwo Państwowe Rudnik nad Sanem, Zakład Produkcji Konstrukcji „Mostostal”, Bank Spółdzielczy, bank PKO BP, Gminna Spółdzielnia „Samopomoc Chłopska”, Zakład Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej, 16 zakładów rzemieślniczych, 68 punktów handlowych, 35 hurtowni, 8 restauracji i 8 barów. Każdego tygodnia, co czwartek, odbywają się słynne, na okolicę, targi.

Miasto posiada wolne tereny pod budownictwo jednorodzinne i do wykorzystania przemysłowego. Jest dobrze wyposażone w infrastrukturę techniczną.

Historia Miasta

Miasto Rudnik nad Sanem powstało na gruntach starej wsi Kopki, położonej przy trakcie handlowym z Torunia przez Sandomierz, Kopki i Krzeszów do Lwowa. W połowie XIV wieku w Kopkach, na wschód od których przebiegała granica między Królestwem Polskim a Rusią Halicką, istniała komora celna.

W czasach Długosza Kopki należały do parafii w Bielinach i stanowiły włość Jana Pniewskiego herbu Habdank oraz Stanisława Korytko, herbu Jelita.Pierwsza próba lokacji miasta przypada na rok 1552, kiedy to król Zygmunt August zezwolił Krzysztofowi Gnojeńskiemu założyć miasto na surowym korzeniu, na prawie magdeburskim na gruntach wsi Kopki, należącej do jego żony Katarzyny z Tarnowca, oraz nadał mu 2 jarmarki (na św. Agnieszkę i św. Macieja) oraz targ w soboty. Z powodu rychłej śmierci Krzysztofa Gnojeńskiego lokacja miasta nie została zrealizowana. W roku 1557 król wystawił Katarzynie z Tarnowca i jej synowi z poprzedniego małżeństwa, Stanisławowi Lipnickiemu, nowe zezwolenie na lokację miasta na surowym korzeniu (… in bonis villae Kopki praefetae in terra Sandomiriensi fluvium Rudnik dictum consistentibus, oppidum quod Rudnik nuncupatur in nova radice … fundare et locare …). Nadał również nowozakładanemu miastu 2 jarmarki (na św. Agnieszkę i św. Jana Ewangelistę) oraz targ w soboty Rudnik w 2 połowie XVI i pierwszej połowie XVII wieku składał się z dwóch członów:

• właściwego miasta lokacyjnego wokół rynku i ufortyfikowanego zespołu dworskiego
• siedziby właścicieli miasta, w obrębie którego znajdowała się kaplica dworska, zamieniona później na kościół parafialny….

 

To tylko część materiału. Więcej dowiesz się w źródle:

Źródło tekstu: http://www.rudnik.pl/o-rudniku

Requested gallery doesn't exist.