Nisko w drugiej połowie wieku XIX

Zanim, jednak rodzina Ressegueier wyprowadziła się z Niska do Wiednia (Mieszkają tam do dziś) w roku 1912. Wcześniej przez ponad 43 lat, wspólnie pracowali przy tworzeniu dużej posiadłości, która w krótkim czasie stała się prężnym ośrodkiem przemysłowo- administracyjnym. W drugiej już połowie wieku XIX, kiedy to świeżo upieczone małżeństwo Marii z rodziny Kińskych i Oliviera Ressegueiera, Nisko było w tamtym czasie wsią galicyjską, panowała tam ogromna bieda. Wystarczyło zaledwie kilka lat działalności Ressegueierów, by w stosunkowo krótkim czasie zmieniło się w schludną osadę, a następnie w miasto. Już w roku 1870 powstał szpital liczący 12 łóżek. W latach 1873-1875 został wybudowany pałac- siedziba (Po opuszczeniu Niska przez Oliviera i Marii w 1912, pałac został wykupiony przez Gerharda Franckego, w 1948 został znacjonalizowany przez Bolesława Bieruta i od tego czasu budynek dawnego pałacu funkcjonuje jako Szpital Powiatowy). W roku 1878 do użytku został oddany budynek starostwa (Obecny Urząd Gminy i Miasta Nisko), wybudowano pierwszą aptekę, a równe dwa lata później w Nisku zaczął funkcjonować pierwszy hotel, w którym tu zamieszkiwał starosta niżański i jego współpracownicy.

Dalsze lata rozwoju

31 marca 1890 roku, z inicjatywy hrabiny Marii, powstał komitet budowy kościoła, a w 1892 rozpoczęto jej budowę. W 1894 zakończono i oddano do użytku cegielnię, postawiono obok istniejącego już kościoła budynek poczty i nieistniejącą już rzeźnię, a także, na oficjalne zlecenie rządu austriackiego postawiono wojskowe koszary (Obecna Jednostka Wojskowa w Nisku). Tegoż samego roku, w nowo powstałych koszarach 17 grudnia wprowadziła się jednostka batalionu jegrów (Był to czwarty Batalion Strzelców Polowych), który był rekrutowany z terenu X Korpusu (Okręg Wojskowy Przemyśl). W roku 1907 już wspomniany powyżej Batalion został przeniesiony do położonego przy granicy z Niemcami Braunau and Inn (Z tej miejscowości pochodził Adolf Hitler). Natomiast na jego miejsce do niżańskich koszar wprowadził się IV batalion rzeszowskiego 40. Pułku piechoty, który stacjonował w Nisku do momentu wybuchu I wojny światowej (Przed przyjazdem do Niska batalion stacjonował w Jarosławiu).

Zgodnie z inicjatywą hrabiostwa w 1896 została powołana do życia Straż Ogniowa (Poprzednia nazwa Straży Pożarnej). W kolejnym już roku sprowadzono do Niska zakon sióstr służebniczek, a także ruszyła budowa linii kolejowej z Rozwadowa przez Nisko w kierunku Przeworska (Obecna linia kolejowa 68 Lublin- Kraśnik- Stalowa Wola- Nisko- Rudnik nad Sanem- Nowa Sarzyna- Leżajsk- Przeworsk, tam łączy się z linią kolejową Kraków- Medyka (Dawna linia kolejowa imienia. Karola Ludwika)). Już 30 listopada 1899 roku przez Nisko przejechał po raz pierwszy pociąg. W pobliskim Pławie postawiono w roku 1902 ochronkę dla dzieci, a w 1904 roku w Nisku oddano do użytku elektrownię, która dostarczała energię elektryczną dla dworu  i dla obiektów przemysłowych funkcjonujących w tym czasie (Elektrownia nie zachowała się do dzisiejszych czasów). W 1910 roku wybudowano na Malcach kaplicę (od 1968 roku ta kaplica jest połączona z wybudowanym w tym czasie kościoła pod wezwaniem Matki Bożej Królowej Polski), a w 1912 roku wybudowano pierwsze gimnazjum. Należy przy tym zaznaczyć, że w tamtym czasie Nisko mimo wyglądu miasta, ciągle pozostawało wsią, dopiero 20 października 1933 roku otrzymało prawa miejskie, od tego czasu jest już prawnie miastem.

Przewodnik Mieczysława Orłowicza

Orłowicz w swoim “Przewodniku po Galicji” z roku 1914 tak opisał następujące zmiany:

Nisko, w samym centrum miasta znajduje się dworzec kolejowy, zbudowany w stylu Tyrolskim, posiadał również dorożkę 60 hal. Był tam Hotel razem z Restauracją T. Kapera (dobre jedzenie kosztowało tam około 2-3 korony), były też nadto restauracje Jagodzińskiego i Karego. Nisko liczyło wówczas 4500 tysiąca mieszkańców, w tym także 450 Żydów. Jednocześnie było to jedno z najczystszych miasteczek na obszarze całej Galicji- było już tam elektryczne oświetlenie, betonowe trotuary. Zupełnie nowy kościół pod wezwaniem Świętego. Józefa, zbudowany w stylu romańskim i kilka nowych budynków, w którym mieszczą się urzędy. Przepiękny pałac, wybudowany jeszcze przez rodzinę Ressegueierów, a od 1912 roku właścicielem pałacu był Niemiec Francke, stoi on przy ogromnym parku pałacowym (Obecny Park Miejski w Nisku). Nad Sanem dobre kąpiele, a nad brzegiem był spacerowy lasek imienia. Tadeusza Kościuszki. W najbliższej okolicy znajduje się obszar ogromnych lasów- znajdowało się tam wiele kurhanów, które pamiętały jeszcze najazdy Szwedzkie i Tatarskie. W każdą Środę odbywały się ożywione targi kupieckie (Placem targowym był obszar, tzw. Małych Plant). To była najładniejsza relacja, jaką dotychczas napisano o tym galicyjskim mieście.